कहाणी

कहाणी

तासातासात आपण जीव पेरतो
त्या जीवाची ही कहाणी आहे शेवट नसलेली .
विंचू उतरवणाऱ्यापेक्षा चढवणारे अधिक असले
तरी एकातही भागून जातं
एवढाच एक उतारा असतो रोजच्या डसाडसीला ;

कारण गंज उचलावा गवताचा

त्या प्रत्येक गंजात असतोच एखादा विंचू.
नाही म्हटलं तरीही .
उभ्या शिंगाचं खुनशी डुक्कर
केव्हाही येवू शकतं आपली मांडी फाडायला
कोवळ्या अंगाची हरणं
कोवळे कोंभ हुंगून हुंगून खातात
काहीही करता येत नाही अशावेळी.
एखादी वीज सळसळत येतेचं
झाड फाडून अंगावर टराटर.
पाणी येत नाही वेळेवर
जीव उलायला येतो तरीही.
आला की डोळे पिवळे होतात
जगणं सडायला येतं हिरव्या निळ्या पिकाचं.
एवढं करूनच हातात पिक येतं
घरी न्यायचं झालं तर
मध्ये आडवी असतेचं पुराची नदी
आणि नदीत असतात निनावी मगरी चिडीचूप.